Denk ook jij dat je introvert bent?
De meeste mensen weten niet of ze introvert of extravert zijn. De meesten zeggen dat ze allebei zijn. Wat mij betreft zit hier een groot deel van de waarheid in voor mensen met autisme. Mijn leven is namelijk pas goed geworden sinds ik het allebei kan zijn.
Het is bij mij vaak te veel van het één en of te veel van het ander. Dat komt denk ik omdat autisme een versterking van je natuurlijke vermogens is. Iedereen heeft introverte en extraverte eigenschappen in zich. Mijn basis is introvert, dus ik krijg energie van alleen zijn.
Op die momenten hoef ik niet bezig te zijn met andermans verwachtingen. Dat is wat er bij mij het meeste fout is gegaan: ik was bezig met verwachtingen van andere mensen waarmaken. Ik verloor mezelf er helemaal in. Ik wist niet hoe ik wilde leven. Ik dacht zelfs dat ik extravert was, maar ik laad niet op onder de mensen. Het brengt alleen maar balans.
Vaak was ik fulltime aan het werk en ’s avonds was ik meestal onder de mensen. Meestal aan het bowlen en andere keren lekker chillen met een familie die ik beschouwde als mijn tweede familie.
Lief leven met iedereen
Ik kon met iedereen door één deur. De mensen kwamen gewoon op me af, omdat ik chill was. Tegenwoordig heb ik veel minder structuur en leef ik veel meer met vrijheid en afwisseling. Meestal heb ik ongeveer twee afspraken per week. Het geeft me tijd om mezelf en mijn emoties te leren kennen.
Nu ben ik blij met wie ik ben, nu kan ik veel fijner leven met mezelf. Dat wat ik niet leuk vind aan mezelf, dat kan ik niet accepteren bij anderen. Dus als ik heftig reageer op wat iemand doet of zegt, dan accepteer ik iets niet in mezelf. Dus ik wil dan altijd weten waarom en wat ik doe. Hier kan ik niet introvert voor zijn. Extravert zijn is wat ik nodig heb.
Vorige week gebeurde het sinds lange tijd weer. Ik werd boos op mijn vader, mezelf en op Laura. Drie mensen die ik zeer waardeer. Dat is helemaal niet wat ik wil. Ik wil sociaal met mezelf en andere mensen omgaan. Ik wil meer werken aan mijn extraversie. Weer met iedereen door één deur kunnen gaan.
Ik noem Laura, oprichter van GEK in de KLAS. Ik ben een voorlichter voor haar, want onze missies sluiten perfect bij elkaar aan. Wij willen allebei dat mensen normaal gaan kijken naar mensen met een psychische kwetsbaarheid. Ik kwam haar in 2019 tegen tijdens een cursus om ervaringsdeskundige te worden.
Ik was er nog niet aan toe om haar regelmatig te spreken. Nu weet ik waarom, ook waarom ik boos werd. Mijn vader en Laura zien andere details, die ik niet zie. Hoe gedetailleerder ik leef, hoe meer ik de (nare) details uit mijn verleden kan accepteren en anderen kan begrijpen. Tot nu toe zag ik alleen maar de hoofdzaken in andermans leven.
Zo’n detail was dat ik op de verjaardag van mijn zusje met een klasgenoot van haar ging dansen. Het bleef alleen maar bij dansen, want praten durfde ik nog niet als puber. Afgelopen zondag durfde ik wel te praten met een studente hier in Nijmegen. Iemand die ik nog niet kende. Nu ik deze blog maak besef ik pas hoe trots ik op mezelf mag zijn.
Ik wil me bewust zijn van goede gevoelens, want dan kan ik mijn slechte gevoelens sneller een plekje geven. Ik ga nu mensen bewust opzoeken die me altijd hebben geholpen: mijn vader, zusje en Laura. Ik ga nu bewust meer sociale dingen inplannen, terwijl ik zo’n leeg mogelijke agenda wilde hebben. Gewoon lekker lunchen en praten over mijn sociale worsteling.
Het belangrijkste hierin is dat ik mijn emoties durf toe te laten. Hoe beter ik die begrijp, hoe meer ik voel en mijn intuïtie me écht sociaal kan maken. Die intuïtie heeft me altijd een fijner leven gegeven. Ik hoefde alleen maar te reageren op andere mensen en genoeg tijd alleen zijn. Anders kon ik niet op een goede manier reageren.
Laura is zo’n voorbeeld. Ik kwam haar tegen bij de WWME, een beginnerscursus voor ervaringsdeskundigen. Zij was al met GEK in de KLAS gestart, leeft intuïtief en is een echte leider. Zij voelde veel meer dan ik. Nu valt dat mee. Dat is wat ik mensen met autisme ook toewens: voelen wat er wel en niet ‘klopt’ in het leven en dat vervangen door een nieuwe gewoonte.
Mijn meest gezonde gewoonte die ik me nu wil aanleren is evenwicht scheppen tussen introvert en extravert leven. Hier heb ik samenwerkingen voor nodig, die bij mij en mijn plannen passen. Zoals samen eten met mijn familie en nu één keer per maand met Laura afspreken.
Samenwerken is volgen van goede mensen
Ik wil op een goede manier met Laura samenwerken. Ik wil leren wat zij kan, want anders kan ik nooit een goed inkomen krijgen met Auti Building. Dan kan ik deze blog blijven maken, maar nooit mensen op een goede persoonlijke manier raken. Hoe meer goede gevoelens ik hierbij voel, hoe extraverter ik durf te leven. Dat is voor mij pure kwaliteit van leven.
Samen met Laura wil ik laten zien hoe divers mensen met een psychische kwetsbaarheid zijn. We willen laten zien dat mensen met een psychische kwetsbaarheid gewoon mensen zijn.
Morgen doen we dat bij het We-Vent in de Lindenberg in Nijmegen. Een evenement waar scholieren leren over hoe normaal psychisch kwetsbaar zijn is. Voor mij betekent dit 30 minuten per uur sociaal doen, voor 4 uur lang. Voor mij werkt dit goed, want ik wil dingen vaak doen. Als ik dit 2 uur achter elkaar zou doen, dan zou ik er veel minder van leren.
Ik wil alles leren herkennen in mezelf en afronden als ik toe ben aan iets nieuws.
Conclusie
Ik ben een echte introvert, maar ik wil ook extravert zijn. Ik heb behoefte aan allebei. In 2020 had ik een heel eenzaam jaar, maar ik had dat niet eens door. Ik was vaak genoeg extravert aan het overleggen met Frans, wiens kennis deze blog mede mogelijk maakt.
Dat was het enige dat mijn intuïtie ingaf. Tegenwoordig schiet die intuïtie weer alle kanten uit, want ik ben toe aan meer daginvulling. Ik heb totaal geen zin meer om introvert te leven. Ik wil meer mijn verstand gebruiken, voor meer details die voor anderen belangrijk zijn. Ik wil meedoen en goede voorbeelden krijgen van sociale leiders.
Ik zoek ondernemende mensen op zoals Laura en Matthew Verduyn Lunel. Ik wil niet meer heen en weer geslingerd worden door mijn intuïtie die alle kanten uitgaat. Die gaat alle kanten uit, omdat ik met vrijheid en afwisseling leef. Daar ben ik nu klaar mee, terwijl het eerst mijn heilige graal was.
Vrijheid en afwisseling blijven belangrijk, maar minder belangrijk dan ze waren. Ik ken en ik voel mijn prioriteiten nu veel beter. Ik heb ervaring met vrijwillig leuke dingen doen. Ik wil nu nog meer leuke dingen doen, ook al ben ik nog steeds bang om afgekeurd te worden. Bang dat ik niet genoeg ben en vooral bang voor succes.
Dat is voor mij waar mijn autisme om draait. Bewust worden van wat er gebeurd, zodat ik mijn intuïtie aan het werk kan zetten en woorden gebruik die andere mensen snappen. Weg van het vage en abstracte communiceren, met verstand en goede gevoelens erbij.