Overtuigen is doen wat je nu al kunt
Deze blog geeft wat theoretische kennis en praktische ervaringen over het overtuigen van mezelf en andere mensen. Wat ik heb gemerkt is dat ik altijd overtuigend ben geweest, maar ik wist niet precies genoeg wat ik deed en wat ik gemakkelijk vond.
Mijn grootste pijn was nooit serieus genomen worden, maar ik deed ook gewoon veel te moeilijk. Mensen begrepen me niet, want ik praatte over mijn kennis en niet mijn ervaringen.
Tegenwoordig praat ik over mijn ervaringen en minder over mijn kennis. Mijn kennis gebruik ik wel, maar pas als ik weet wat ik ermee wil bereiken. Ik moest eerst mijn ervaringen leren kennen en toen kon ik pas goed met andere mensen praten, over wat zij belangrijk vinden.
Achteraf gezien is alles wat ik beleefd heb goed voor me geweest. Ik kreeg wat ik nodig had. Ik moest het alleen leren zien wat ik beleefde. Daarom ben ik ervan overtuigd dat alles goed voor me is geweest. Hoe meer ik dat inzie, hoe rustiger ik word en blijf.
Het nut van al onze levenservaringen
Autistische mensen denken intuïtief en toekomstgericht. Dat is waar ik het liefste over wil praten. De woorden die ik hierbij gebruik worden vaak niet goed begrepen door andere mensen. Als ik vertel over mijn ervaringen dan begrijp ik mezelf beter en anderen mij ook.
Ik heb op drie (speciale) basisscholen gezeten, twee middelbare scholen en ik sloot af op het mbo en hbo. Ik begon elke keer opnieuw. Net als bij mijn 30 uitzendbanen. Ik keek nooit terug op de ervaringen en dat voelde prettig, maar dat is mijn grootste fout geweest.
Vanaf mijn 35ste besteedde ik honderden uren aan het uitschrijven/typen van mijn ervaringen. Deze heb ik slimme mensen laten lezen. Zij gaven aan wat ze niet begrepen en wat ik kon verduidelijken met mijn eigen ervaringen. Zo ging ik logischer denken en praten.
Gevoelens en emoties zijn helpend
Begin 2008 ging ik voor het eerst afstuderen aan het hbo. Dat ging slecht, want ik was niet sociaal genoeg. Ik wist totaal niet wat ik deed en na een maand werd ik ontslagen.
Ik voelde me zwaar klote en ik sloot me opnieuw aan bij een groep onder leiding van een psycholoog. Daar begon ik mezelf echt goed te leren kennen. Ik bleek het syndroom van Asperger te hebben (tegenwoordig diagnose ASS). Helaas deed ik daar verder niets mee.
Wat ik achteraf had moeten doen was mijn ervaringen uitwerken. Hier had ik nog meer verbanden in willen zien, want dan kan ik ze sneller loslaten en ervan leren.
Ik deed het niet, omdat ik in die periode te veel stress had. Hoe meer ik dat heb, hoe sneller ik in paniek raak. Nu schrijf ik het gewoon op en kijk ik positief naar mezelf en mijn autisme.
Ik werd gepest op de basisschool, omdat ik de slimste was. Ik werd gepest op de middelbare scholen, want ik was anders dan alle anderen. Ik werd zelfs gepest in mijn volwassen leven, toen ik op het mbo zat en aan het werk was.
Ik begon dit pas uit te schrijven toen ik 35 jaar was. Ik moest die emoties nogmaals beleven en ik huilde veel. Hier had ik een goede reden voor: ik wilde een beter leven maken (voor autistische mensen). Hoe meer ik uitschreef, hoe minder last ik had van alles om me heen.
Gebruik je comfortzone
Ik begon dus met het uitschrijven van mijn ervaringen. Ik gaf woorden aan mijn ervaringen en gevoelens: zoals stress, paniek en blijdschap.
Dit zijn nietszeggende woorden als ik er geen ervaring bij noem. Nu zoek ik die woorden bewust op en noem ik er een ervaring bij.
Zo ben ik gek op het woord afsluiten, maar ik sluit alleen maar af wat me heeft geholpen en wat ik erg vind. Zoals mijn acht scholen en 30 banen in 10 jaar tijd, die ik alleen gevoelsmatig afsloot. Nu schrijf ik het uit en zodra ik er een schema van maak sluit ik het ook verstandelijk af, waardoor mijn hoofd minder snel overloopt.
Ik heb onder andere verhalen en schema’s van mijn vrijwilligerswerk, stages en banen. Ik weet wat er is gebeurd, hoe dat is gekomen en waarom ik me zo heb gedragen in die tijd.
In onderstaand schema staat dat ik mijn aller eerste mbo-stage bij de Jan Linders Supermarktketen heb gelopen. Daar kwam ik mee in aanraking door een stagedatabase van ROC-Nijmegen, omdat de stage verplicht was om de opleiding te kunnen halen.
Ik moest daar onder andere de leveringen aan het magazijn afhandelen. Die voerde ik in het administratiesysteem in. Ik vond de houvast van het systeem erg prettig.
Ik zag de gegevens en ik voerde ze in. Ik onthield dit voor een deel en ik begon er patronen in te zien. Ik kreeg gegevens aangeleverd en die voerde ik in het administratiesysteem in. Hierdoor trek ik nu de conclusie dat kennis van patronen mijn echte kernkwaliteit is.
|
Wat |
Hoe |
Waarom |
|
Eerste stage tijdens het mbo |
Uit de database van het ROC |
Verplicht door de opleiding |
|
Invoeren van crediteuren |
Door het gebruik van het administratiesysteem |
Ik vond de houvast erg prettig |
|
Ik begon de patronen te zien, omdat ik het uitwerkte |
Met aangeleverde gegevens op de afdeling |
Omdat ik het goed kon |
Elke regel is in mijn ogen gedetailleerder en zegt steeds meer over mij persoonlijk. Die persoonlijke woorden wil ik herkennen en er een ervaring bij noemen, want dan word ik eerder begrepen. Hoe meer ik dit doe, hoe vaker ik ze in andere situaties automatisch gebruik.
Ik begon patronen te zien van lastige economische processen, die onder woorden werden gebracht door geleerden die in het nieuws kwamen. Nu ben ik gespecialiseerd in woorden die menselijk gedrag omschrijven. Nu maak ik daar mijn werk van met eigen ervaringen.
Conclusie
De woorden die ik het meest interessant vind kan iedereen anders interpreteren. Als ik daar een ervaring bij vertel, dan word ik eerder begrepen en overtuig ik sneller. Hier heb ik veel bewuste zelfkennis voor nodig. Hoe meer zelfkennis ik heb, hoe beter ik me kan ontspannen.
Als ik mezelf kan ontspannen, dan kunnen andere mensen ook sneller ontspannen en kunnen we beter praten. Ik ga alleen maar praten met mensen die op Facebook of LinkedIn dezelfde interesses hebben, want dan ervaar ik eerder een klik.
Elke keer als ik wat (belangrijks) heb gedaan kijk ik terug en schrijf ik het op in mijn Excel-dagboek. Hierin zoek ik naar woorden die zonder ervaring erbij niets zeggen. Hoe meer ervaringen ik weet, hoe beter ik met andere mensen kan praten en ze kan overtuigen.
In mijn zakelijke gesprekken gaat het steeds vaker automatisch goed en nu ga ik het meer oefenen bij mijn vader, moeder en zusje. Voor mij begon het allemaal met het beantwoorden van deze vraag: waardoor is mijn leven beter geworden?
Eén van de antwoorden hierop waren bloopers. Hoe meer ik hiermee bezig was, hoe meer ik ervan kon leren.