Welk perspectief opent zich dankzij jouw intuïtie?
Mijn intuïtie is direct verbonden met mijn worsteling en balans en is een verdieping op deze blog. Hoe meer ervaring ik heb met mijn intuïtie volgen, hoe fijner mijn leven voelt. Door mijn theoretische studie heb ik twee soorten intuïtie gevonden: met een detailperspectief en met een groot perspectief.
Voor mij was het eigenlijk altijd best wel simpel, want ik heb minder heftige blokkades op mijn intuïtie. Ik had echter altijd wel andere mensen nodig om mijn vragen helder te krijgen. Nu heb ik voor mezelf alle negen vragen in logische volgorde neergezet, waarmee ik fijner kan leven en zo leuke en handige ervaringen op kan doen.
Helaas ben ik altijd bang voor het opdoen van nieuwe ervaringen. In veel situaties heb ik last van faalangst, sociale angst en straalangst. Deze heb ik het meeste herkend bij de eerste drie mensen die ik aan je voor ga stellen. Ze hebben echter wel alle acht een manier van leven, die goed bij hun past. Hier volgt mijn perspectief op diens levens.
Concreet denken
Mijn eerste voorbeeld is Wouter. Hij heeft een detailperspectief, waardoor hij erg goed is in zijn ICT-werk. Hij is een echte specialist hierin en kijkt vanaf een bergtop naar de details die belangrijk zijn. Zijn grootste worsteling is met wie hij het grote perspectief kan zien. Zijn worstelvraag is ‘wie’. Professioneel heeft hij zijn eerste ‘wie’ gevonden: that’s me.
Privé had hij deze worsteling ook, maar hij heeft kinderen, waardoor hij al een richting heeft. Nu zijn we elkaar aan het coachen. Hij krijgt mijn grote perspectief over autisme en wat wij daarmee kunnen. Hij deelt details over zijn leven, waardoor hij over zijn faalangst heen aan het groeien is. Nu maken we beide snelle voorwaartse stappen in het leven en onze interesses.
Mijn tweede voorbeeld is Ibrahim Martijn. Hij heeft een groot perspectief. Hij heeft ervaringen opgedaan in zijn privéleven, die ik nog niet heb gemaakt. Hier inspireert hij mij enorm door. Zijn worstelvraag is ‘wat’. “Wat wil ik geloven?” en “Wat maakt mijn leven waardevol?” dat weet hij nu.
Hij is geboren als Martijn, maar dankzij zijn ervaringen is hij nu getrouwd met een moslima. Hij is zelf ook moslim geworden, maar hij blijft ook het christendom trouw. Een wat mij betreft grandioos antwoord op zijn worstelvragen. Nu heeft hij een uniek perspectief op het leven en is voor het grootste deel over zijn sociale angst heen gegroeid door zijn huwelijk.
Kevin heeft een redelijk gedetailleerd perspectief. Kevin is altijd actief geweest en kan nu ook het grote perspectief zien. Hij heeft veel inzichten in praktische patronen en ik vind hem erg sociaal en open. Hij is voor een groot gedeelte over zijn straalangst heen gegroeid.
Hij kan ook goed meedoen met de samenleving door zijn parttime werk in de bouw. Hier kan hij flexibel in werken. Dit komt door zijn worstelvraag ‘hoe lang’.
Door zijn intuïtie te volgen en daarnaar te handelen doet hij leerzame ervaringen op. Zo leert hij steeds beter om te gaan met ‘hoe lang’ iets voor hem kan duren in de toekomst. Dit vindt hij erg belangrijk, want hij heeft kinderen en die wil hij graag aandacht geven. Hij kan steeds beter besluiten ‘hoe lang’ hij met zijn kinderen kan omgaan.
Wat mijn studie betreft zijn deze drie groepen de meest voorkomende autistische mensen. De komende zes ben ik veel minder tegen gekomen, dan de voorgaande drie. De komende zes vragen beschouw ik daarom als balansvragen, voor mensen die deze vragen als worsteling hebben.
Lekker bezig zijn
Het volgende voorbeeld ben ik zelf. Ik heb van nature een groot perspectief. Tot mijn 37ste had ik altijd moeite met details, als anderen mij die niet gaven. Tot mijn 26ste deed ik een hbo-studie en ik moest veel tentamens overdoen. Ik kende veel belangrijke details niet snel genoeg. Ik wist niet precies genoeg hoe ik het beste kon studeren. Mijn worstelvraag is ‘hoe’.
Ik wist ook niet hoe ik moest werken, als ik niet een zeer gedetailleerde instructie kreeg. Dankzij mijn 30 uitzendbanen kreeg ik hier steeds meer ervaring in. Hoe meer instructies ik kreeg, hoe sneller en beter ik mijn eigen werk kon doen. Nu deel ik al mijn zelfinzichten aan autistische mensen.
Ik ben ook zo ver over deze ‘hoe’ worsteling heen gegroeid dat ik zelfstandig kan werken, wonen én leven. Ik geloof erin dat iedereen met autisme dit ook kan aanleren.
Mijn vijfde voorbeeld is Fem. Een ex-ervaringsdeskundige vrijwilliger van Ixta Noa. Zij heeft een detailperspectief. Zij heeft mij gigantisch geholpen met haar ervaringen met systemen, terwijl ze pas begin 20 is. Zij heeft als worstelvraag ‘waarheen’. Zij kon al lang waarheen voor mij bepalen en sinds kort ook voor haarzelf, ze heeft genoeg vaardigheden gekregen voor haar nieuwe werkgever.
Tos heeft een groot perspectief en laat zich leiden door zijn gevoel. Hij heeft een helpende omgeving gemaakt. In mijn ogen is dat zeer bijzonder, want hij heeft als worstelvraag ‘waar’. Elke keer als hij met vrijheid en afwisseling gaat leven, dan kan hij zijn ‘waar’ goed bepalen.
Zijn gevoel zorgt voor steeds betere positionering van zijn (intuïtieve) beslissingen op de korte termijn. Hij weet steeds beter waar hij op zijn gemak is.
Het ware intuïtieve denken
Mijn zevende voorbeeld is Jos. Hij heeft een detail perspectief en hij maakt plannen, om grote stappen te maken, maar zijn worstelvraag is ‘wanneer’. Dat is een grote rem op timinggebied. “Wanneer kan ik bij mijn buurman aankloppen?” of “Wanneer kan ik mijn grens aangeven?” Deze details merkt hij minder snel bij zichzelf op. Hij heeft andere mensen nodig.
Evert heeft een groot perspectief, is een echte beelddenker en staat in contact met alles en iedereen. Dat is goed te zien op zijn dagbesteding. Hij is zeer creatief, maar heeft ‘welke’ als worstelvraag. Hij heeft moeite om te bepalen welke beslissingen hij kan nemen en welke doelen hij heeft voor zijn dagelijkse functioneren. Hij heeft veel sturing nodig door andere volwassenen.
Mijn laatste voorbeeld is Frans. Ik noemde hem tot nu toe Hans, want ik had geen contact met hem en dus ook geen goedkeuring om zijn naam te gebruiken. Hij is de buurman van Jos en Frans heeft een groot perspectief. Zijn grote perspectief vind ik grandioos voor de hele wereld, maar hij heeft de meest irritante worstelvraag van allemaal: ‘waarom?’.
De oplossing?
Hij weet intuïtief en cognitief waarom hij dingen doet, maar zijn gevoel kon daar niet in meegaan. Dus hij heeft moeite deze te realiseren. Zijn gevoel gaf onhaalbare stappen aan. Nu heeft hij meer positieve gevoelens en die zet hij om in kleine en haalbare stappen. Hij praat met mensen die hij ontmoet. Hij ziet steeds meer details die er voor hem én andere mensen toe doen.
Deze negen worstelvragen zijn voor mij de perfecte oplossing ‘hoe’ ik mijn leven steeds fijner kan maken. De waarom, hoe en wat vragen geven goed aan wat nu goed bij mij past. Hier wil ik altijd naar luisteren met mijn gedachten en gevoelens, voor mijn goede leven met vrijheid en afwisseling. Net zoals alle acht andere mensen met autisme die ik hier genoemd heb.
Ik wil intuïtief, gevoelsmatig en cognitief weten waarom, hoe en wat ik doe. Deze wil ik sneller leren herkennen, want ik wil blijven meedoen met anderen. Ik hoef me alleen maar bewust te zijn van deze drie angsten en dan lukt het al. De overige vragen geven antwoord op de concrete details. Die komen pas bij mij op als ik gevoelsmatig klaar ben met voorbereiden.
Eén van mijn voorbereidingen was deze test. Deze heb ik drie keer gedaan in een jaar tijd en daarmee werd ik een betere persoonlijk leider. Ik weet namelijk hoe het voelt om introvert en extravert te zijn, maar ook hoe het voelt om intuïtief of taakgericht te zijn. Te veel taakgerichtheid is funest voor mijn intuïtie.
Ik heb tijd nodig om informatie te verwerken, om te weten waar mijn gevoelens vandaan komen en mezelf te kunnen leiden.